In deze editie van de vrijwilliger in de kijker zetten we een Natuurpunter van het eerste uur in de kijker. Jos Ramaekers is reeds gedurende 37 jaren vrijwilliger bij Natuurpunt Diepenbeek. Hij is tevens de vorige coördinator van Natuurpunt Limburg en momenteel bepaalt hij mee het natuurbeleid in Vlaanderen. Als diensthoofd beleid bij Natuurpunt probeert hij dagelijks voor een beter en kwalitatiever natuurbeleid in Vlaanderen te zorgen. We interviewen Jos Ramaekers.

,“Jos, jij bent reeds zeer lang betrokken bij de werking van Natuurpunt, zowel als vrijwilliger als in professioneel dienstverband. Hoe heb jij gedurende al deze jaren het natuurbeleid zien veranderen? We beginnen eerst op Vlaams niveau.”

Natuurbeleid in Vlaanderen is nog relatief jong. Pas in de jaren ‘90 kwam er binnen de overheid een aparte dienst die zich met natuur bezighield. Het toenmalige Waters en bossen was nl. sterk op de productie uit de natuur gericht. Slechts met de oprichting van Aminal, later Afdeling Natuur en inmiddels opnieuw gefuseerd met de bosadministratie  tot natuur en bos, kwam daar verandering in.

Deze veranderingen kwamen vooral tot stand door druk vanuit de maatschappij waardoor geleidelijk aan ook de politiek zich op “Natuur” ging richten. Theo Kelchtermans was op dat vlak één van de eersten die dit thema ter harte nam.

“En zie jij vergelijkbare tendensen binnen Limburg?”

Op vlak van natuur is de Provincie Limburg altijd een voorloper geweest. Likona, dat natuurstudievrijwilligers ondersteunt en overkoepelt bestaat dit jaar 30 jaar en geldt nog steeds als een voorbeeld voor andere provincies.

Aan deze periode ging echter een periode van strijd vooraf. Strijd waarvan de A24

(momenteel Noord-Zuid) hét symbooldossier is, samen met REMO en de grindwinning. Het wordt tijd dat we deze conflictdossiers achter ons kunnen laten. Naarmate meer mensen beseffen dat we niet boven de natuur staan, maar er zelf ook deel van uitmaken, lijkt dat ook beter te lukken.

“De milieu- en natuursector krijgt vaak de bemerking tegen vanalles en nog wat te zijn. Regelmatig komen er bij allerhande projecten ook actiegroepen onder de aandacht. Hoe vind jij dat Natuurpunt Limburg hiermee moet omgaan?

Natuurpunt is geen wereldvreemde vereniging, integendeel, onze leden en vrijwilligers komen uit alle geledingen van de maatschappij. Wij begrijpen goed dat ruimte in Vlaanderen, en zelfs in Limburg schaars is, en dat iedere m² grond door meerdere gebruikers wordt geclaimd. Dit leidt onherroepelijk tot conflictsituaties. Natuurpunt Limburg probeert steeds het belang van de natuur als uitgangspunt nemen om de andere noden van de maatschappij en het particulier belang tegen af te wegen. Het gesprek aangaan is daarbij een belangrijk uitgangspunt.

“In het recente verleden heeft Natuurpunt Limburg samen met de grotere milieusector grondig gewogen op het maatschappelijke debat. Denk hierbij maar aan de grotere dossiers zoals de Noord-Zuidverbinding, het Essersbos en recent de Groene Delle. Hoe kijk jij terug op onze realisaties hierin? Zie je parallellen met andere moeilijke dossiers op dit moment, zoals de megastallen en de explosie aan aanvragen voor grondwaterwinningen?”

De oudere dossiers die je opnoemt kenden een evolutie van ontkenning van het probleem, conflict en uiteindelijk na acceptatie van het belang van natuur de bereidheid om naar een aanvaardbare oplossing voor iedereen toe te werken.

Wat betreft de megastallen verwacht ik een gelijkaardig verloop omdat ook de bevolking te maken krijgt met de nadelen van deze ontwikkeling.